گوسفند وار از کف خواستها و ازادی هایمان پایین تر نیاییم

ملت ها، سقف آزادی های متفاوتی دارند که در این سقف های آزادی متفاوت، آزادی هم معانی متفاوتی پیدا می کند. برای یک ملت، آزادی یعنی نقد کردن همه چیز اعم از دین، سیاست، اقتصاد، زندگی شخصی و مالی مسئولین. برای بعضی دیگر اما پوشیدن روپوش بالای زانو و روسری رنگی که یک کم عقب رفته باشد کلی آزادی است. قصدم نکوهش کمپین "آزادی یواشکی" معصومه خانوم نیست، هدف تعریف چگونگی‌ این سقف‌های آزادی رنگارنگ است. انتخاب بلندی و کوتاهی این سقف دست خود ماست فقط یادمان بماند که وقتی سقف آزادی کوتاه باشد، آدم های دراز سرشان آنقدر به سقف می خورد که حذف می شوند. آدمهای کوتوله اما راحت جولان می دهند..! بعضی از آدمهای دراز هم برای بقا، آنقدر سرشان را خم می کنند که کوتوله می شوند. آن وقت سقف ها مدام پایین تر و پایین تر می آیند و مردم مدام بیشتر و بیشتر قوز می کنند. قهرمان شان می شود آقای مطهری  و زیبا کلام و....، کروبی می‌‌شود شیخ شجاع, پدر حقوق بشرشان میشود منتظری، فیلسوفشان میشود شریعتی و.. و و و.. این چرخه معیوب همچنان تکرار می‌‌شود تا جاییکه آزادی برای ملتی می شود راه رفتن توی پارک با دختر همسایه، یا برداشتن "یواشکی" روسری در کوچه و پس کوچه.....زندگی شان می شود همینی که می بینید...!!!

اقتباسی از شهرام جاسب